Ten cytat został wypowiedziany przez Fredericka Douglassa. Swoim życiem udowodnił prawdziwość tych słów. Urodził się w USA w 1818 roku jako niewolnik. Gdy umierał w 1895 roku znany był ze swoich osiągnięć jako pisarz, redaktor, działacz społeczny, dyplomata i abolicjonista.

Kiedy miał 8 lat, został odsprzedany innemu właścicielowi, a żona jego nowego pana nauczyła go czytać i pisać. Później pracował w stoczni jako smolarz. W wieku około 20 lat uciekł do innego stanu i żeby uniknąć schwytania zmienił nazwisko właśnie na Douglass. Niestety, nie mógł znaleźć pracy, gdyż inni biali robotnicy nie chcieli z nim pracować. W 1841 wygłosił przemówienie na spotkaniu przeciwników niewolnictwa na temat wolności osobistej i dzięki temu został mówcą na publicznych spotkaniach abolicjonistów. Wtedy zaczął aktywnie zwalczać segregacje rasową i inne przejawy dyskryminacji.

W zakres jego osiągnięć wchodzi napisanie kilku książek, prowadzenie i pisanie artykułów do czasopism. Wielokrotnie występował przeciwko segregacji rasowej, np. przeciwko oddzielnym wagonom kolejowym dla białych i czarnych poprzez ostentacyjne zajmowanie miejsc w tych pierwszych; usuwano go stamtąd siłą. Cieszył się znajomością z Abrahamem Lincolnem. W trakcie wojny secesyjnej i po niej zajmował wysokie stanowisko w administracji państwowej. Reprezentował również USA na Haiti.

Frederick Douglass urodził się niewolnikiem, a zmarł jako człowiek wolny, dokonawszy wielu rzeczy dla dobra innych, i to w XIX wieku w Stanach Zjednoczonych. Kiedy stwierdza, że bez wysiłku, nie można posunąć się naprzód, możemy mu śmiało uwierzyć. Jak bardzo się wysilasz, aby iść naprzód?